Επεισόδιο 603 - Ημερομηνία 08-11-2011

Δε νομίζω ότι ως τηλεθεατές απαιτούμε να δούμε τα ιδανικά των ηρώων να παίρνουν σάρκα και οστά όπως ακριβώς τα ονειρεύτηκαν γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν ουτοπία. Είναι όμως δικαίωμα του τηλεθεατή να περιμένει να δει τη διαδρομή αυτών των ανθρώπων και τον όποιο προορισμό τους επιφυλάσσει η μοίρα, με τα λάθη τους, τα ελαττώματά τους, τις προσπάθειές τους, με δυο λόγια την πορεία που διανύουν από τις ευχές και τα όνειρα που έκαναν μέχρι να δούμε τι υλοποιήθηκε και τι όχι. Και είναι φυσικό να το απαιτούμε αυτό, γιατί οι ίδιοι οι δημιουργοί από την αρχή παρουσίασαν μια σειρά που υποσχόταν όλα όσα περιμέναμε να δούμε, όλα όσα ξέραμε από παλιότερες δουλειές τους ότι μπορούν να δώσουν στο κοινό τους. Ξέροντας λοιπόν την ποιότητα της συγγραφής τους και τις ικανότητές τους ήταν λογικό να περιμένουμε να κρατήσουν τον πήχυ ψηλά και να προσφέρουν το καλύτερο δυνατό. Στην πορεία η μπάλα χάθηκε, η ιστορία παρέκκλινε από τον κεντρικό της άξονα και τώρα αντί να βλέπουμε πώς οι ήρωες εκπλήρωσαν ή όχι τις ευχές τους και πώς διαμορφώθηκε η ζωή τους και οι χαρακτήρες τους βλέπουμε να καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του κάθε επεισοδίου ο έρωτας ενός ζευγαριού του υποκόσμου και η παράνοια μιας εμμονικής γυναίκας. Δε νομίζω ότι αυτά περίμενε να δει το κοινό, και σαφώς είναι απογοητευμένο. Όσο για το ερώτημα γιατί συνεχίζουν να το βλέπουν, θεωρώ ότι το κάνουν για χάρη των ηρώων που αγάπησαν από την αρχή της σειράς, από καθαρή περιέργεια για το πώς θα τελειώσει, για κάποιες μικρές σκηνές σκόρπιες εδώ κι εκεί που θυμίζουν τα Μυστικά που ήξεραν κάποτε, και ίσως για να παραμείνουν πιστοί σε μια σειρά που ξεκίνησε με τις καλύτερες προδιαγραφές και που θα μπορούσε να εξελιχθεί καλύτερα.

Δεν νομίζω οτι υπάρχει κανείς που περίμενε να δει υπερβολές αλλά εγώ τουλάχιστον περίμενα να δω κάτι.

Δεν με πειράζει που η Εύα δεν έγινε ηθοποιός με πειράζει που δεν έζησε ποτέ το παραμύθι της. Μισά και μίζερα πράγματα έζησε και ακόμη μισα και μίζερα της δίνουν.


Δεν περίμενα ο Λουκάς να γίνει μεγάλος και τρανός αλλά δεν ήθελα να αλλοιωθεί ο Λουκάς που βοηθούσε με αγάπη και καλοσύνη τη μητέρα του Φώτη επειδή ήθελε να επανορθώσει τα λάθη του. Αυτός ο Λουκάς που τώρα μου τον δείχνουν να υπερασπίζεται μια γυναίκα αράχνη.

Δεν ήθελα η Δάφνη να γίνει ο τέλειος άνθρωπος ξέρω άλλωστε οτι δεν υπάρχουν τέλειοι αλλά δεν μπορώ να τη βλέπω να παριστάνει τον κριτή των πάντων.

Με λίγα λόγια δεν περίμενα τέλειους τύπους που όλα τα κάνουν ιδανικά και πορεύονται με το σταυρό στο χέρι αλλά ανθρώπους με συνείδηση που ξεχωρίζουν το καλό απ το κακό και ξέρουν να προσφέρουν αγάπη όταν την παίρνουν και περιφρόνηση όταν χρειάζεται.

Βλέπει κανείς κάτι τέτοιο; Εγώ βλέπω να έχουν βάλει κάτω απ την ομπρέλα τους φονιάδες και εκβιαστές.

fay έγραψε:Δε νομίζω ότι ως τηλεθεατές απαιτούμε να δούμε τα ιδανικά των ηρώων να παίρνουν σάρκα και οστά όπως ακριβώς τα ονειρεύτηκαν γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν ουτοπία. Είναι όμως δικαίωμα του τηλεθεατή να περιμένει να δει τη διαδρομή αυτών των ανθρώπων και τον όποιο προορισμό τους επιφυλάσσει η μοίρα, με τα λάθη τους, τα ελαττώματά τους, τις προσπάθειές τους, με δυο λόγια την πορεία που διανύουν από τις ευχές και τα όνειρα που έκαναν μέχρι να δούμε τι υλοποιήθηκε και τι όχι. Και είναι φυσικό να το απαιτούμε αυτό, γιατί οι ίδιοι οι δημιουργοί από την αρχή παρουσίασαν μια σειρά που υποσχόταν όλα όσα περιμέναμε να δούμε, όλα όσα ξέραμε από παλιότερες δουλειές τους ότι μπορούν να δώσουν στο κοινό τους. Ξέροντας λοιπόν την ποιότητα της συγγραφής τους και τις ικανότητές τους ήταν λογικό να περιμένουμε να κρατήσουν τον πήχυ ψηλά και να προσφέρουν το καλύτερο δυνατό. Στην πορεία η μπάλα χάθηκε, η ιστορία παρέκκλινε από τον κεντρικό της άξονα και τώρα αντί να βλέπουμε πώς οι ήρωες εκπλήρωσαν ή όχι τις ευχές τους και πώς διαμορφώθηκε η ζωή τους και οι χαρακτήρες τους βλέπουμε να καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του κάθε επεισοδίου ο έρωτας ενός ζευγαριού του υποκόσμου και η παράνοια μιας εμμονικής γυναίκας. Δε νομίζω ότι αυτά περίμενε να δει το κοινό, και σαφώς είναι απογοητευμένο. Όσο για το ερώτημα γιατί συνεχίζουν να το βλέπουν, θεωρώ ότι το κάνουν για χάρη των ηρώων που αγάπησαν από την αρχή της σειράς, από καθαρή περιέργεια για το πώς θα τελειώσει, για κάποιες μικρές σκηνές σκόρπιες εδώ κι εκεί που θυμίζουν τα Μυστικά που ήξεραν κάποτε, και ίσως για να παραμείνουν πιστοί σε μια σειρά που ξεκίνησε με τις καλύτερες προδιαγραφές και που θα μπορούσε να εξελιχθεί καλύτερα.

Συμφωνώ απολύτως.
Προσωπικά δεν θα με πείραζε αν η ιστορία είχε άσχημη κατάληξη για κάποιους απ τους ήρωες. Άλλωστε και στη ζωή δεν γίνονται όλα δίκαια. Όταν όμως βγαίνουν στα περιοδικά οι σεναριογράφοι και μιλούν για δικαίωση των ηρώων περιμένω να τη δω κι όχι να ασχολούμαι με ήρωες που ήρθαν απ το πουθενά που ποτέ δεν ήξερα τα όνειρά τους και να μείνουν πίσω όλοι αυτοί που παρακολουθώ τρία χρόνια.
Να ευτυχίσει η Εριέττα να δω τι θα απογίνει η Νταίζη πως θα καταλήξει η Αντιγόνη αν θα τιμωρηθεί εκείνη η συμμορία των πλαστογράφων αλλά, πρώτα απ όλα να δω το δρόμο αυτών που με κέρδισαν απ την αρχή κι όχι να φανταστώ τις ζωές τους.

Αγαπητές μου εγώ δεν προσπάθησα να πουλήσω τα νέα βιβλία του Λιακόπουλου ούτε μίλησα σαφώς για λογοκρισία.Αν ακούστηκε βαριά η έκφραση''εθνική υπερηφάνεια''εντάξει,κατανοητό,απλά εμένα θα μου άρεσε μια καθημερινή σειρά που είναι σε θέση να περνάει όμορφα μηνύματα να μην παρουσιάζει έναν πολύ αγαπητό μου χαρακτήρα να χαρακτηρίζει χάλια τη χώρα ελαφρά τη καρδία και να λέει ότι άνετα δε θα ξαναεπέστρεφε.Ίσως φταίει που έχω στενοχωρηθεί να βλέπω πολλούς συνομίληκούς μου να φεύγουν,πάντως δε νομίζω ότι έκανα κάποιο ακραίο σχόλιο,απλά διατύπωσα μια επιθυμία σχετική με τα κοινωνικά θέματα που παρουσιάζει η σειρά,όπως θα έλεγα π.χ.ότι με ενοχλεί ένα μητρικό πρότυπο σαν της Στέλλας ή της Μελίτας.
Επίσης για μένα άλλο να λέμε ότι η Ελλάδα είναι σε πολιτικά χάλια κι άλλο σε χάλια γενικώς.Αρκετά ενοχικά μας έχουν κάνει να νιώθουμε ήδη.Άλλωστε όπως είπε και ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος σε ένα γερμανικό περιοδικό,μπορεί να βιώνουμε ποικιλοτρόπως μεγάλη κατάθλιψη,αλλά ευτυχώς την περνάμε σε μια από τις ομορφότερες χώρες του κόσμου.Δεν είναι κακό να το θυμόμαστε πότε πότε.
Ξαναλέω,αυτή είναι η δική μου ερμηνεία και πολλά συγνώμη για το off topic.

Το επεισόδιο ήταν ωραίο. Η σκηνή με τον Λουκά, τον Χρήστο και την Νταίζη ήταν πολύ καλή, ο Λουκάς πήγε να δει τον Χρήστο και την Νταίζη και να τους πει ότι καλύτερο θα ήταν να παραδοθεί αλλά εκείνοι δεν συμφώνησαν. Η σκηνή με την Εύα και τον Λευτέρη ήταν πολύ ωραία, η Εύα είπε στον Λευτέρη ότι πρέπει να πάει να μιλήσει στην γυναίκα του και να της εξήγησει και να μάθει μήπως ξέρει και άλλα. Η σκηνή με την Νόρα, τον Λουκά και τον Στέφανο ήταν πολύ καλή, η Νόρα και ο Λουκάς δεν πιστεύουν αυτά που τους είπε ο Στέφανος για την υπόθεση και ποιος μπορεί να πυροβόλησε αλλά εκείνος πιστεύει ότι μπορεί να ισχύουν παρ΄όλα αυτά διατήρησαν τις επιφυλάξεις τους. Η σκηνή με τον Νικόλα και την Νταίζη ήταν πολύ ωραία, ο Νικόλας πήγε να δει πώς πάει ο τραυματισμός και η Νταίζη επειδή τους βοηθάει τον ευχαρίστησε. Η σκηνή με τον Λουκά και την Νόρα ήταν πολύ καλή, ο Λουκάς χαρούμενος που τα πράγματα τους πάνε καλύτερα έκανε χιούμορ με την Νόρα και συζήτησαν για το μωρό τους.
Γενικά το επεισόδιο μου άρεσε και το ψηφίζω μέτριο.

Ioanna T έγραψε:Αγαπητές μου εγώ δεν προσπάθησα να πουλήσω τα νέα βιβλία του Λιακόπουλου ούτε μίλησα σαφώς για λογοκρισία.Αν ακούστηκε βαριά η έκφραση''εθνική υπερηφάνεια''εντάξει,κατανοητό,απλά εμένα θα μου άρεσε μια καθημερινή σειρά που είναι σε θέση να περνάει όμορφα μηνύματα να μην παρουσιάζει έναν πολύ αγαπητό μου χαρακτήρα να χαρακτηρίζει χάλια τη χώρα ελαφρά τη καρδία και να λέει ότι άνετα δε θα ξαναεπέστρεφε.Ίσως φταίει που έχω στενοχωρηθεί να βλέπω πολλούς συνομίληκούς μου να φεύγουν,πάντως δε νομίζω ότι έκανα κάποιο ακραίο σχόλιο,απλά διατύπωσα μια επιθυμία σχετική με τα κοινωνικά θέματα που παρουσιάζει η σειρά,όπως θα έλεγα π.χ.ότι με ενοχλεί ένα μητρικό πρότυπο σαν της Στέλλας ή της Μελίτας.
Επίσης για μένα άλλο να λέμε ότι η Ελλάδα είναι σε πολιτικά χάλια κι άλλο σε χάλια γενικώς.Αρκετά ενοχικά μας έχουν κάνει να νιώθουμε ήδη.Άλλωστε όπως είπε και ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος σε ένα γερμανικό περιοδικό,μπορεί να βιώνουμε ποικιλοτρόπως μεγάλη κατάθλιψη,αλλά ευτυχώς την περνάμε σε μια από τις ομορφότερες χώρες του κόσμου.Δεν είναι κακό να το θυμόμαστε πότε πότε.
Ξαναλέω,αυτή είναι η δική μου ερμηνεία και πολλά συγνώμη για το off topic.

Ιωάννα, το σχόλιο για τις "απόψεις" των ηρώων, το έκανα, γιατί βλέπω συχνά πυκνά να μην ξεχωρίζουμε τον έναν ή τον άλλον χαρακτήρα απ'το "πρότυπο". Επειδή η Μελίτα ή η Στέλλα είναι ίσως κακές μάνες, δεν σημαίνει οτι προβάλλεται το πρότυπο μιάς κακιάς μάνας, όπως όταν βλέπουμε τη Νταίζη, δεν προβάλλεται το πρότυπο μιάς εκβιάστριας και μιάς αδίστακτης, ούτε συμπεριφορές σαν της Μελίτας μας λένε οτι οι σεναριογράφοι ντροπιάζουν το γυναικείο φύλο κλπ. Είναι χαρακτήρες που παρουσιάζουν μιά "εκτροπή" από το πρότυπο, και επ'ουδενί δίδονται σαν πρότυπα προς μίμηση, αλλά σαν πρότυπα προς αποφυγήν.... Για το συγκεκριμένο σχόλιο της Αμαλίας, τώρα, είναι πολύ πιθανό και αληθοφανές , γι'αυτήν, να πεί οτι θα προτιμούσε να ζήσει αλλού έτσι "χάλια" που είναι η χώρα τώρα. Γιατί η Αμαλία δεν έχει γνωρίσει τη φτώχεια και τη στέρηση, ήταν πάντα λίγο αλαφρωίσκιωτη και στον κόσμο της, και εχει την κάστα αυτών που θεωρούν τον κόσμο ολόκληρο "σπίτι" τους.... Προερχόμενο λοιπόν αυτό το σχόλιο απ'την Αμαλία, δεν με ενοχλεί. Τα έργα που προβάλλουν όμορφες (καί ψεύτικες) εικόνες για εσωτερική κατανάλωση, έχουν πάντα την μυρωδιά της προπαγάνδας, κι αυτο είναι πολύ χειρότερο, κατά τη γνώμη μου.... Συγγνώμη κι από μένα για το off topic....

Κάτι άσχετο, σχετικά με τα όνειρα και τις ευχές της παρέας. Φαίνεται οτι αυτό που ενοχλεί είναι όχι τόσο αν πραγματοποίησαν τις ευχές τους, αφού είναι σίγουρο οτι τις πραγματοποίησαν, αλλά το ότι έχουν μπεί και άλλα πρόσωπα που απασχολούν μέρος του χρόνου , είς βάρος των μελών της παρέας. Εκτός του ότι πλοκή με 5 πρόσωπα , χωρις εξωτερική "βοήθεια" δεν υπάρχει, τα πρόσωπα που προστέθηκαν υπήρξαν ουσιαστικά για την εξέλιξη των μελών της παρέας, κι έπαιξαν ένα σημαντικό ρόλο στο βαθμό ωρίμανσης που απέκτησαν μέχρι τώρα.... Γινόμαστε ό,τι γινόμαστε, σε διαρκή τριβή με το περιβάλλον μας, που μας διαμορφώνει και μας καθορίζει.... Γι'αυτό και δεν αντιδρώ για την παρουσία των "άλλων", είναι εξ ίσου απαραίτητοι στην παρέα, όσο και η παρέα γι'αυτούς....

Εχω δει αποσπασματικα το επεισοδιο οποτε δεν θα εκφερω συνολικη αποψη.....

Ηταν αναγκη η Εριεττα να αρχισει να παραμιλαει για να μπει ο Στεφανος στην εντατικη να τη δει???Ο πυροβολισμος αυτος τελικα εξυπηρετουσε περισσοτερο το να ακουμε και να βλεπουμε παραπανω την τρελη Μελιτα παρα για να ερθει πιο κοντα το ζευγαρι!?

Ποσο χαλια αυτη που επελεξαν να υποδυθει τη γυναικα του Θανου?Μου θυμισε τις ''Οικογενειακες Ιστοριες ''που παιζονται στον Alpha...σκετη παρωδια δηλαδη!

Ποσο ανυποφορες ειναι η Νταιζη με τη Στελλα?

Δεν ψηφιζω μιας και δεν εχω δει ολοκληρο επεισοδιο αλλα και απο τα λιγα που ειδα αν πω οτι ενθουσιαστηκα ψεματα θα'ναι!

Επισης επειδη πολυ συζητηθηκε ο λογος που βλεπουν τη σειρα οσοι ειναι μονιμως δυσαρεστημενοι(και επειδη ανηκω και εγω σε αυτους μιας και δεν θυμαμαι να εχω ψηφισει κανενα επεισοδιο ανωτερο του μετριου απο την αρχη αυτου του κυκλου)εχω να πω οτι την καλυτερη απαντηση την εδωσε η fantina....

τωρα γιατι βλεπω την σειρα ?
γιατι οταν κολλησα με την σειρα ...............με ιντρικαριζε η σχεση Λουκα -Νορας ,γιατι με ενδιεφερε η ζωη της Ευας και του Μανου ,γιατι περιμενα με λαχταρα τις συνομιλιες του Ηλια με τον Ρουσσο ,γιατι ,γιατι ,γιατι εψαχνα μετα στο you tube να βρω τα επεισοδια για να τα ξαναδω .(δεν ημουν ακομη μελος στο φορουμ )
και τωρα περιμενω με περισια καμμια φορα υπομονη να μου πεταξουν κανα κοκκαλο με τετοιες σκηνες ,με αυτους τους ηρωες , με εκεινο το χιουμορ ,με εκεινη την γλυκα ,με εκεινο το βαθος !
και στην τελευταια .......ναι θελω να δω τι θα πει ο ποιητης στο τελος ......
και στην ακομη πιο τελευταια ....γουσταρω το φορουμ και την παρεα εδω (τιμη μου που σας γνωρισα ,εστω και ετσι )και οταν σχολιαζω θελω η γνωμη μου να βασιζεται σε αυτα που ειδα και καταλαβα εγω !

Συμφωνω μεχρι τελειας!Ειδικως για αυτο το σημειο αλλα και γενικως...

εγω παλι, δεν ειμαι ευχαριστημενη απο οσα βλεπω ειδικα φετος...αν εξαιρεσεις λιγες δοσεις ρεγγινας με τους γονεις της, εχουμε γκωσει απο νταιζη, μελιτα χρηστο και στελλα...και δεν θεωρω παραλογο να υπαρχουν και αλλοι ηρωες, αλλα οχι να μου παρουσιαζουν καπως σαν οσια την νταιζη, την στελλα ημιτρελη να ασχολειται με αυτη εις βαρος των παιδιων της, τη μελιτα απολυτο εγκλημα στα καλα καθουμενα , με τον πατερα της να τη γλυτωνει και να μενει ατιμωρητος, την ιδια ωρα που οι μονοι που θα πληρωσουν η πληρωσαν θα ειναι η αντιγονη, και ο μπελλος...προσωπικα δεν με ενοχλει να βλεπω τον στεφανο με την ερη, η με καποιον αλλο, αλλα οχι, να περναει ενα επεισοδιο, με τα <<ανδραγαθηματα>>της νταιζης, τη στελλα συνεργο της, και ολα αυτα τα παλαβα...τη σειρα τη βλεπω αλλα μονο τα σαββατοκυριακα και στο σαιτ του μεγκα...δεν θεωρω οτι δεν βλεπεται, απλα με απογητευσαν καπως οι εξελιξεις, αυτο δεν σημαινει οτι δεν εξακολουθω να ενδιαφερομαι για αυτη...ειλικρινα συγγνωμη και απο εμενα για το οφ τοπικ... ΥΓ δεν εχω δει ακομα το επεισοδιο, αρα δεν μπορω να σχολιασω...

JESSIE έγραψε:Ειλικρινά μου κάνει κατάπληξη το πόσο υψηλά είναι τα στάνταρ και πόσο ανόθευτα τα ιδανικά όσων βλέπουν αυτή τη σειρά.... Είδαμε μιά παρέα ΕΦΗΒΩΝ να ονειρεύεται κάποια πράγματα, και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να τα δούμε να πραγματοποιούνται, αυτούσια και ανόθευτα, σε αντίθετη περίπτωση τη χάσαμε τη σειρά, το χάσαμε το κορμί κλπ., κλπ...
Η πιθανότητα αυτές οι ευχές να ήταν απλά φούσκες της -- ακόμη -- απονήρευτης ηλικίας τους, να μην είχαν τότε που τις έκαναν επαφή με την πραγματικότητα, δεν υπάρχει ? Εγώ στην αντίστοιχη ηλικία π.χ., ονειρευόμουν α) να γίνω η ωραιότερη γυναίκα του κόσμου και όσοι με βλέπουν να μ'ερωτεύονται, β) να μιλάω όλες τις γλώσσες του κόσμου σαν τη δική μου,
γ) να γίνω μιά διάσημη πιανίστα ή μπαλαρίνα ή κάτι ανάλογο, αλλά πάντα διάσημη..... Πρέπει άραγε να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο και να αισθάνομαι δυστυχισμένη που τίποτε απ'αυτά δεν πραγματοποιήθηκε?
Η Εύα ζήτησε να διακριθεί ώστε να είναι αντάξια αυτού που θα αγαπήσει, και το πέτυχε, εν τέλει, γιατί βρήκε τον άνθρωπο που την έχει τοποθετήσει ψηλά, και τη λατρεύει, χωρις να είναι διάσημη ηθοποιός, χωρις να έχει να του προσφέρει και τίποτε ιδιαίτερο, μόνο την παρουσία της και την αγάπη της γυρεύει, κι αυτό είναι το μεγάλο βραβείο -- το Οσκαρ -- της Εύας.
Η Νόρα κι ο Λουκάς ευχήθηκαν να γίνουν μεγάλοι δικηγόροι, και το πέτυχαν, αφού πρώτα αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν στα δεδομένα αυτού που ευχήθηκαν, δηλαδή οτι πίσω απ'την επιτυχία , σε οποιοδήποτε τομέα, κρύβονται και συμβιβασμοί, απογοητεύσεις, πούλημα κάποιων αρχών και κάποιων ιδανικών, το πάν έγκειται στο ποσοστό της ψυχής που πουλάς, κι οι δυό τους τα κατάφεραν με ελάχιστα γρατζουνίσματα, οπότε η ευχή και αυτών θεωρείται πραγματοποιημένη.....
Για το Μάνο τι να πώ? Εσπειρε ανέμους, θέρισε θύελλες. Οποιος ζητάει τον ουρανό με τ'άστρα, και είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να το πετύχει, έχει σίγουρη κατάληξη κάποιο κελλί, κάποιο χαντάκι, κάποιο πρόωρο θάψιμο, ή μια θέση στο επόμενο αεροπλάνο για Αμέρικα, μετανάστης ή άλλος Χριστόφορος Κολόμβος, θα σας γελάσω ποιό απ'τα δύο....
Ο Νικόλας που ζήτησε κάτι που μπορούσε να κάνει, κάτι στα μέτρα του, το πέτυχε εδώ και καιρό, και τώρα ήρθε και η ζωή να του αποδώσει μιά ανάσα, μιά ανάπαυλα, δίνοντάς του την περιουσία που δεν είχε ποτέ λάβει απ'τον πατέρα του.... Και η Δάφνη, σύμμαχος και βοηθός του σε όλα, μπορεί να μην πέτυχε να γίνει ο καλύτερος άνθρωπος, γιατί ήταν τόσο οξύμωρο αυτό που ευχήθηκε, αφού "άνθρωπος" και " καλός" είναι εκ προοιμίου πράγματα αντίθετα, όμως πέτυχε να κάνει μιά ευτυχισμένη οικογένεια, και νομίζω οτι έχει ήδη φτάσει κι αυτή την Εδέμ της....

Και το κυριώτερο, οι πέντε της παρέας, (ο έκτος είδαμε πού κατέληξε, στο "Αλλού φαν πάρκ"), κράτησαν τη φιλία τους δεμένη και δυνατή όσα κι αν τους έτυχαν, και ήταν αφύσικα πολλά για να συμβούν σε 5 ανθρώπους όσα τους συνέβησαν, και αυτό πιστεύω δείχνει οτι φιλία μπορεί να υπάρξει, και ν'αντέξει, και αυτή είναι η ουσία και το νόημα αυτής της σειράς, που πέτυχε κι αυτή 100% το στόχο της!

Jessie μου συμφωνω 100%....

Δηλώνω εξαρχής ότι θα είμαι off-topic, (αν και όχι απόλυτα ) ,
επειδή από χθες διαβάζω εδώ ορισμένα πράγματα που δεν τα καταλαβαίνω.
Κατ' αρχάς ο καθένας βλέπει ή δεν βλέπει τη σειρά, γιατί έτσι του αρέσει και δεν οφείλει νομίζω εξηγήσεις σε κανέναν γι' αυτό.
Εγώ για παράδειγμα την παρακολουθώ κυρίως για τον κύριο Σταύρου και για τις ιστορίες στις οποίες εμπλέκεται ο Στέφανος. Στην πορεία με άγγιξε ιδιαίτερα η σχέση Στέφανου-Εριέττας και εξακολουθώ να αναζητώ στα λίγα επεισόδια που απομένουν κάτι ψίχουλα που μας δίνονται σχετικά.
Άλλοι το βλέπουν για τη Νόρα και το Λουκά, άλλοι για την Εύα, άλλοι για την παρέα γενικότερα. Μέχρι τώρα δεν έχω συναντήσει απολύτως κανέναν που να το βλέπει για τη Νταίζη, δεν αποκλείω όμως να υπάρχει. Μπορεί κάποιος να το βλέπει για το σενάριο κι άλλος για τη μουσική των τίτλων. Δικαίωμά του είναι. Όπως δικαίωμα του καθενός είναι να εκφράζει την άποψή του με όσες λέξεις θέλει.
Ενδέχεται να υπάρχουν άνθρωποι που, για δικούς τους λόγους, κάνουν μονίμως αρνητική κριτική. Ενδέχεται να υπάρχουν άλλοι που, επίσης για δικούς τους λόγους, κάνουν μονίμως θετική κριτική. Και κάποιοι άλλοι που έχουν κι αυτοί τους λόγους τους άλλοτε και σε άλλα να τοποθετούνται θετικά, άλλοτε και σε άλλα αρνητικά. Το βασικό είναι ότι στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων όλες οι πλευρές έχουν επιχειρήματα κι όλες διατυπώνουν τις εκτιμήσεις τους τεκμηριωμένα και με ευρηματικότητα.
Ως εκ τούτου δεν καταλαβαίνω γιατί ξαφνικά και λίγο πριν το τέλος της σειράς θα πρέπει να αρχίσουμε να στηλιτεύουμε ο ένας τις απόψεις του άλλου. Μια χαρά δεν τα κουβεντιάζαμε ως τώρα ;
Λίγο πριν κλειδωθεί το τόπικ να πω και δυο πράγματα για το χθεσινό επεισόδιο, από το οποίο μου άρεσαν ελάχιστες σκηνές και με κούρασαν πολύ περισσότερες.
Οι σκηνές στο νοσοκομείο ήταν ωραία δοσμένες, αν και η κατεύθυνση που δείχνουν να παίρνουν είναι μονόπαντη και ελαφρως αλλόκοτη. Συντάσσομαι επ' αυτού με το σχόλιο της Clarabelle, ότι ο πυροβολισμός περισσότερο έφερε στο προσκήνιο (αν είχε φύγει ποτέ) τη Μελίτα και την ψυχοπάθειά της παρά το Στέφανο και την Εριέττα (ναι, καλή μου, από τα λαχανιάσματα δεν έχουμε, καταπώς φαίνεται, σωσμό). Είναι δυνατόν ο Στέφανος να λέει στο Λουκά και στη Νόρα ότι ζήτησε να δει την αγαπημένη του στην εντατική επειδή άκουσε ότι έλεγε το όνομα της Μελίτας στο παραμιλητό της; Δηλαδή αλλιώς δεν θα το ζητούσε; Είναι τόσο παράλογη απαίτηση την αγάπη αυτή που της έχει να θέλουμε να τη δούμε κι όχι να τη συνάγουμε από τα συμφραζόμενα ή να την αντιλαμβανόμαστε σαν λήμμα σε εγκυκλοπαίδεια;
Επίσης πολύ ανθρώπινη και με εξίσου ανθρώπινη έκβαση η ιστορία με τον Ηλία, τη Δάφνη και το Νικόλα.
Συμπαθητικές οι σκηνές του Λουκά με τη Νόρα και ...τέλος. Κάτι άλλο άξιο λόγου δεν θυμάμαι.
Κλείνοντας δεν ξέρω αν είμαι η μόνη, αλλά αυτή η κατίσχυση των διαφόρων εκδοχών της ψυχανωμαλίας και το πανόραμα εμμονών και ψυχώσεων που ξετυλίγεται σχεδόν σε κάθε επεισόδιο έχει αρχίσει κατ' εμέ να δημιουργεί μια ατμόσφαιρα κάπως πνιγηρή. Και με τις γερές δόσεις Μελίτας και Θανου που προδιαγράφονται μάλλον το αίσθημα αυτό θα ενταθεί στα επόμενα. Ίδωμεν...